(Re)Ser(Vado) - Del poemario “Profundidad de Campo”
(Visor, 2009) - Poema A |
Unha navalla lenta é o proxecto da identidade.
Unha celebración añil o re-coñecemento.
¿Cómo deixei que todo isto me sobreviñera?
O meu propio soño marchou de min comigo
Non podo permitir que se me malinterprete unha vez máis
¿Por qué me afectas?, ¿por qué
me afectas aínda?.
Unha absurda desposesión infranqueable.
Pero que eu estaría ben, que non cumpren coidados
xa sabes que total eu
estaría ben, sempre ben, aínda que non
se me entendese aínda
que perdese a saúde na miña mocidade.
Eu tamén pensaba que podería controlalo.
¿Por qué me desesperas?, ¿por qué
aínda me desesperas?.
Unha poza de notas sostidas,
un reiseñor mecánico é a tarde
¿Cómo tiven a coraxe de asumir a túa
estratexia?
Una navaja lenta es el proyecto
de la identidad.
Una celebración añil el re-conocimiento.
¿Cómo dejé que todo esto me sobreviniera?
Mi propio sueño marchó de mí conmigo
No puedo permitir que se me malinterprete una vez más
¿Por qué me afectas?, ¿por qué
me afectas todavía?.
Una absurda desposesión infranqueable.
Pero que yo estaría bien, que no hacen falta
cuidados ya sabes que total yo
estaría bien, siempre bien, aunque no se me entendiese
aunque
perdiese la salud en mi edad aún temprana.
Yo también pensaba que podría controlarlo.
¿Por qué me desesperas?, ¿por qué
todavía me desesperas?.
Una charca de notas sostenidas,
un ruiseñor mecánico es la tarde
¿Cómo tuve el coraje de asumir tu estrategia?
|
|
|
|
|
|